Guía de Kīrtan

Śrī Śrī Dayita Dās Daśakam

śrī śrī — su santidad venerable; dayita dās — Dayita Dās; daśakam — diez oraciones.
Śrī Bhakti Rakṣak Śrīdhar Marārāj
  • 1
    • nīte yasmin niśānte nayana-jala-bharaiḥ snāta-gātrārbudānāṁ
    • uchchair utkrośatāṁ śrī-vṛṣakapi-sutayādhīrayā svīya-goṣṭhīm
    • pṛthvī gāḍhāndhakārair hṛta-nayana-maṇīvāvṛtā yena hīnā
    • yatrāsau tatra śīghraṁ kṛpaṇa-nayana he nīyatāṁ kiṅkaro ’yam
    • nīte — cuando se toma; yasmin — sobre el cual; niśa — noche; ante — al final; nayana — ojo; jala — agua; bharaiḥ — con masas; snata — bañado; gātra — cuerpo; arbudānām — de cien millones; uchchaiḥ — en voz alta; utkrośatām — de los que se lamentan; śrī-vṛṣakapi — Śrī Vṛṣabhānu; sutayā — por la hija; adhīrayā — de repente; svīya — propio; goṣṭhīm — séquito; pṛthvī — tierra; gāḍhā — denso; andhakāraiḥ — por las tinieblas; hṛta — tomado; nayana — ojo; maṇī — joya; iva — como; āvṛtā — cubierto; yena — por lo tanto; hīnā — privado; yatra — donde sea; asau — ese; tatra — allí; śīghram — rápidamente; kṛpaṇa — pobre; nayana — ojo; he — ¡oh!; nīyatām — tomar; kiṅkaraḥ — sirviente; ayam — este.

    • Al final de la noche de Śrī Śrī Vṛsabhānu Nandinī, Ella repentinamente se lo llevó a Su séquito, apartándolo de la compañía de una multitud de almas afligidas. Surgió un gran llanto de lamentación, sus cuerpos se bañaron de lágrimas. De modo que cuando él fue arrebatado, este mundo se sumió en la oscuridad profunda de aquel cuyos ojos le fueron robados (hṛta ‘robar’, nayana-maṇi ‘la joya del ojo’, el nombre interno de Saraswatī Ṭhākur es Nayana-maṇi).

    • (Desprovisto de la visión de mi Maestro Divino,) ¡oh, mis ojos tristes! (dīna-nayana), (¡oh, salvador de los caídos! dīna-nayana), adondequiera que se encuentre esa gran alma, por favor, ¡pronto, lleva allí a este servidor! (Aunque mi Maestro es llamado ‘Nayana’, o, ‘aquel que nos trae cerca’, en su misericordia muestra la mezquindad de no llevarme con él).

  • 2
    • yasya śrī-pāda-padmāt pravahati jagati prema-pīyūṣa-dhārā
    • yasya śrī-pāda-padma-chyuta-madhu satataṁ bhṛtya-bhṛṅgān vibhartti
    • yasya śrī-pāda-padmaṁ vraja-rasika-jano modate sampraśasya
    • yatrāsau tatra śīghraṁ kṛpaṇa-nayana he nīyatāṁ kiṅkaro ’yam
    • yasya — cuyo; śrī — divino; pada — pie; padmat — de loto; pravahati — fluye; jagati — en todo el universo; prema — amor divino; pīyūṣa — néctar; dhārā — río; yasya — cuyo; śrī — divino; pada — pie; padma — loto; chyuta — caído; madhu — néctar; satatam — constantemente; bhṛtya — sirviente; bhṛṅgān — abejas; vibhartti — mantiene; yasya — cuyo; śrī — divino; pada — pie; padmam — loto; vraja — Vraja; rasika — disfrutador de rasa; janaḥ — persona; modate — delicias; sampraśasya — en alabar; yatra — donde sea; asau — ese; tatra — allí; śīghram — rápidamente; kṛpaṇa — pobre; nayana — ojo; hi — ¡oh!; nīyatām — tomar; kiṅkaraḥ — servidor; ayam — este.

    • El río nectarino de amor divino fluye desde sus pies de loto por todo el universo; sus sirvientes, como abejas, mantienen sus vidas por beber la miel que cae de sus pies de loto, y los devotos puros, bajo el refugio de las melosidades confidenciales de Braja, se deleitan en la dicha de cantar las glorias de sus pies de loto: ¡Oh, Dīna-nayana! Dondequiera que se encuentre esa gran alma, ¡por favor, pronto, lleva allí a este servidor!

  • 3
    • vātsalyaṁ yach cha pitro jagati bahumataṁ kaitavaṁ kevalaṁ tat
    • dāmpatyaṁ dasyutaiva svajana-gaṇa-kṛtā bandhutā vañchaneti
    • vaikuṇṭha-sneha-mūrteḥ pada-nakha-kiraṇair yasya sandarśito ’smi
    • yatrāsau tatra śīghraṁ kṛpaṇa-nayana he nīyatāṁ kiṅkaro ’yam
    • vātsalyaṁ — afecto; yat — cuál; cha — incluso; pitraḥ — del padre; jagati — en el mundo; bahumatam — muy estimado; kaitavam — engaño; kevalam — simplemente; tat — eso; dāmpatyam — matrimonio; dasyuta — saqueador; eva — justo; svajana — pariente; gaṇa — grupo; kṛtā — formado; bandhutā — amistad; vañchana — engaño; iti — así; vaikuṇṭha — supramundano; sneha — afecto; mūrtteḥ — personificación; pada — pie; nakha — uña del pie; kiraṇaiḥ — por rayos; yasya — cuyo; sandarśitaḥ — mostrado; asmi — yo soy; yatra — donde sea; asau — ese; tatra — allí; śīghram — rápidamente; kṛpaṇa — pobre; nayana — ojo; hi — ¡oh!; nīyatām — tomar; kiṅkaraḥ — servidor; ayam — este.

    • El afecto parental, tan altamente apreciado en el mundo, es un colosal engaño (un obstáculo al Hari-bhakti); reconocido socialmente, el amor puro del matrimonio no es nada sino un robo (en cuanto que saquea, con la superficialidad de la parcialidad familiar, el interés del esposo y de la esposa por la fortuna de adquirir el tesoro del amor puro), y la amistad común es simplemente un engaño: He colectado estas concepciones a partir de los rayos de luz que emanan de las puntas de los sagrados pies de esa gran personalidad, la personificación del afecto supramundano. ¡Oh, Dīna-nayana! Dondequiera que se encuentre esa gran alma, ¡por favor, pronto, lleva allí a este servidor!

  • 4
    • yā vāṇī kaṇṭha-lagnā vilasati satataṁ kṛṣṇa-chaitanyachandre
    • karṇa-kroḍāj janānāṁ kim u nayana-gatāṁ saiva mūrtiṁ prakāśya
    • nīlādrīśasya netrārpaṇa-bhavana-gatā netra-tārābhidheyā
    • yatrāsau tatra śīghraṁ kṛpaṇa-nayana he nīyatāṁ kiṅkaro ’yam
    • — cuál; vāṇī — mensaje; kaṇṭha — garganta; lagna — fijo; vilasati — obras de teatro; satatam — constantemente; kṛṣṇa-chaitanya — Kṛṣṇa Chaitanya; chandre — en la luna; karṇa — oído; kroḍāt — de hueco; jananam — de la gente; kim — quería; u — de hecho; nayana — ojo; gatam — conocido; — eso; eva — en efecto; mūrtim — forma; prakāśya — manifiesto; nila — azul; adri — montaña; īśasya — del Señor; netra — ojo; arpaṇa — ofrenda; bhavana — morada; gata — situado; netra — ojo; tara — perla; abhidheyā — ser conocido; yatra — donde sea; asau — ese; tatra — allí; śīghram — rápidamente; kṛpaṇa — pobre; nayana — ojo; hi — ¡oh!; nīyatām — tomar; kiṅkaraḥ — servidor; ayam — este.

    • El mensaje divino cantado por Śrī Kṛṣṇa Chaitanya-chandra tiene su juego continuo en los oídos de la gente. Por medio del oído, hizo, solo para cumplir el significado del nombre ‘Nayana-maṇi’, revelar su forma al ojo, haciendo su advenimiento en la mansión (templo) favorecida por la mirada de Śrī Nīlāchala Chandra (en el tiempo del festival de Ratha-yātrā). ¡Oh, Dīna-nayana! Dondequiera que se encuentre esa gran alma (Mahāpuruṣa), ¡por favor, pronto, lleva allí a este servidor!

  • 5
    • gaurendor asta-śaile kim u kanaka-ghano hema-hṛj-jambu-nadyā
    • āvirbhūtaḥ pravarṣair nikhila-jana-padaṁ plāvayan dāva-dagdham
    • gaurāvirbhāva-bhūmau rajasi cha sahasā saṁjugopa svayaṁ svaṁ
    • yatrāsau tatra śīghraṁ kṛpaṇa-nayana he nīyatāṁ kiṅkaro ’yam
    • gaura — dorado; indoḥ — de la luna; asta — ajuste; śaile — sobre la montaña; kim — ¿tiene?; u — de hecho; kanaka — oro; ghanaḥ — nube; hema — dorado; hṛt — tomado; jambu — Jambu; nadyā — con el río; āvirbhūtaḥ — apareció; pravarṣaiḥ — con lluvias; nikhila — todos; jana — persona; padam — morada; plāvayan — inundando; dāva — incendio forestal; dagdham — quemado; gaura — Gaura; āvirbhāva — apariencia; bhūmau — en la tierra; rajasi — en polvo; cha — y; sahasā — de repente; saṁjugopa — oculto; svayam — por voluntad propia; svam — uno mismo; yatra — donde sea; asau — ese; tatra — allí; śīghram — rápidamente; kṛpaṇa — pobre; nayana — ojo; hi — ¡oh!; nīyatām — tomar; kiṅkaraḥ — servidor; ayam — este.

    • ¿Recurriendo a las puras y doradas aguas del Río Jambu, mencionado en el Śrīmad Bhāgavatam, ha surgido esta nube dorada sobre la montaña donde la luna dorada (Śrī Gaurachandra) descendió (se ocultó), solo para derramar torrentes de lluvia sobre todo el campo abrasado por el fuego forestal (de las tres clases de sufrimiento material), para luego, repentinamente, ocultarse en el polvo del suelo donde advino Śrī Gaurāṅga? ¡Oh, Dīna-nayana! Dondequiera que ese Gran Amo se encuentre, ¡por favor, pronto, lleva allí a este servidor!

  • 6
    • gauro gaurasya śiṣyo gurur api jagatāṁ gāyatāṁ gaura-gāthā
    • gauḍe gauḍīya-goṣṭhy-āśrita-gaṇa-garimā drāviḍe gaura-garvī
    • gāndharvā gauravāḍhyo giridhara-parama-preyasāṁ yo gariṣṭho
    • yatrāsau tatra śīghraṁ kṛpaṇa-nayana he nīyatāṁ kiṅkaro ’yam
    • gauraḥ — oro; gaurasya — de Gaura; śiṣyaḥ — discípulo; guruḥ — Guru; api — aunque; jagatam — de la gente; gāyatām — de los cantantes; gaura — Gaura; gāthā — alabanza; gauḍe — en Gauḍa; gauḍīya — Gauḍīya; goṣṭhī — sociedad; āśrita — protegido; gaṇa — grupo; garima — gloria; dravide — en Dravida; gaura — Gaura; garvi — orgulloso; gandharva — Gandharva; gaurava — honor; āḍhyaḥ — rico; giri — montaña; dhara — poseedor; parama — grande; preyasam — del amado; yaḥ — quién; gariṣṭhaḥ — exaltado; yatra — donde sea; asau — ese; tatra — allí; śīghram — rápidamente; kṛpaṇa — pobre; nayana — ojo; hi — ¡oh!; nīyatām — tomar; kiṅkaraḥ — servidor; ayam — este.

    • Él es del mismo color que Śrī Gaura, y aunque él, quien canta las alabanzas de Śrī Gaura es el Guru (natural) de todo el universo, aceptó hacerse discípulo de un gran devoto llamado Śrī Gaura Kiśor ‘el adolescente Gaura’. En todo Gaura-maṇḍala, él es la mina de las glorias de aquellos que otorgan la entrada al rebaño de los Vaiṣṇavas Gauḍīyas puros. Orgullosamente ascendió al excelso trono de predicar las glorias (del servicio de Śrī Rādhā-Govinda en Vraja) del regalo del Señor Dorado, Śrī Gaura, a los Vaiṣṇavas de Draviḍa (los devotos del Sur de India, quienes son generalmente adoradores de Lakṣmī-Nārāyaṇ). Las glorias de su dignidad brillan incluso en el grupo de Śrī Gāndharvā, y él tiene una posición exaltada en el círculo íntimo de Śrī Giridhārī, es decir, es el más querido por el Señor Mukunda. ¡Oh, Dīna-nayana! Donde ahora se encuentre esa gran alma, ¡por favor, pronto, lleva allí a este servidor!

  • 7
    • yo rādhā-kṛṣṇa-nāmāmṛta-jala-nidhināplāvayad viśvam etad
    • āmlechchhāśeṣa-lokaṁ dvija-nṛpa-vaṇijaṁ śūdra-śūdrāpakṛṣṭam
    • muktaiḥ siddhair agamyaḥ patita-jana-sakho gaura-kāruṇya-śaktir
    • yatrāsau tatra śīghraṁ kṛpaṇa-nayana he nīyatāṁ kiṅkaro ’yam
    • yaḥ — quién; rādhā — Rādhā; kṛṣṇa — Kṛṣṇa; nāma — Nombre; amṛta — néctar; jala — agua; nidhinā — con el océano; aplāvayad — inundando; viśvam — mundo; etad — este; āmlechchha — incluso mlechchha; aśeṣa — innumerables; lokam — ser; dvijabrāhmaṇa; nṛpakṣatriya; vaṇijamvaiśya; śūdraśūdra; śūdraśūdra; apakṛṣṭam — inferior; muktaiḥ — por los liberados; siddhaiḥ — por los realizados; agamyaḥ — inaccesible; patita — caído; jana — persona; sakhaḥ — amigo; gaura — Gaura; kāruṇya — misericordia; śaktiḥ — potencia; yatra — donde sea; asau — ese; tatra — allí; śīghram — rápidamente; kṛpaṇa — pobre; nayana — ojo; hi — ¡oh!; nīyatām — tomar; kiṅkaraḥ — servidor; ayam — este.

    • El universo entero con sus incontables entidades vivientes: brāhmaṇas, kṣatriyas, vaiśyas, sūdras, más bajos que sūdras e incluso mlechas, fue inundado con el oceánico néctar del Santo Nombre de Śrī Śrī Rādhā-Kṛṣṇa. Aunque inalcanzable para los liberacionistas y perfeccionistas yóguicos, él es conocido como el amigo de los caídos, la potencia de la misericordia de Śrī Gaurāṅga. ¡Oh, Dīna-nayana! Dondequiera que esté esa gran alma, ¡por favor, pronto, lleva allí a este servidor!

  • 8
    • apy āśā varttate tat puraṭa-vara-vapur lokituṁ loka-śandaṁ
    • dīrghaṁ nīlābja-netraṁ tila-kusuma-nasaṁ ninditārddhendu-bhālam
    • saumyaṁ śubhrāṁśu-dantaṁ śata-dala-vadanaṁ dīrgha-bāhuṁ vareṇyaṁ
    • yatrāsau tatra śīghraṁ kṛpaṇa-nayana he nīyatāṁ kiṅkaro ’yam
    • api — cualquiera; āśā — esperanza; varttate — está allí; tat — eso; puraṭa — dorado; vara — hermoso; vapuḥ — figura; lokitum — contemplar; loka — mundo; śandam — otorgar buena fortuna; dīrgham — dilatado; nila — azul; abja — loto; netram — ojo; tila — sésamo; kusuma — flor; nasam — nariz; nindita — menospreciado; arddha — la mitad; indu — luna; bhālam — frente; saumyam — tranquilo; śubhra — brillante; aṁśu — rayo; dantam — diente; śata — cien; dala — pétalo; vadanam — rostro; dīrgha — largo; bāhum — brazo; vareṇyam — exaltado; yatra — donde sea; asau — ese; tatra — allí; śīghram — rápidamente; kṛpaṇa — pobre; nayana — ojo; hi — ¡oh!; nīyatām — tomar; kiṅkaraḥ — servidor; ayam — este.

    • ¿Habrá esperanza para mí de ver alguna vez a esa hermosa personalidad dorada que trae lo auspicioso al mundo? ¿Tendré la esperanza de alguna vez contemplar de nuevo esa figura alta, con sus azules ojos de loto, cuya nariz sobrepasa el encanto de la flor Tila, cuya frente avergüenza a la media luna, con su misericordiosa cara de loto, sus blancos y brillantes dientes de perla y unos largos brazos que le llegan hasta sus rodillas? ¡Oh, Dīna-nayana! Dondequiera que esa gran alma haya ido, ¡por favor, pronto, lleva allí a este servidor!

  • 9
    • gaurābde śūnya-vāṇānvita-nigama-mite kṛṣṇa-pakṣe chaturthyāṁ
    • pauṣe māse maghāyām amara-gaṇa-guror vāsare vai niśānte
    • dāso yo rādhikāyā atiśaya-dayito nitya-līlā-praviṣṭo
    • yatrāsau tatra śīghraṁ kṛpaṇa-nayana he nīyatāṁ kiṅkaro ’yam
    • gaura — Gaura; abde — en la era; śūnya — vacío; vāṇa — flecha; anvita — acompañado por; nigama — Veda; mite — en medida; kṛṣṇa — oscuro; pakṣe — en quince días; chaturthyām — durante la cuarta [fase lunar]; pauṣe — en Pauṣa; māse — en el mes; maghāyām — en Maghā; amara — inmortal; gaṇa — grupo; guroḥ — del Guru; vāsare — en el día; vai — de hecho; niśa — noche; ante — al final; dāsaḥ — servidor; yaḥ — quién; rādhikāyāḥ — de Rādhikā; atiśaya — extremadamente; dayitaḥ — querido; nitya — eterno; līlā — Pasatiempo; praviṣṭaḥ — entró; yatra — donde sea; asau — ese; tatra — allí; śīghram — rápidamente; kṛpaṇa — pobre; nayana — ojo; hi — ¡oh!; nīyatām — tomar; kiṅkaraḥ — servidor; ayam — este.

    • En el año 450 de nuestro Señor Gaurāṅga, en el mes de Pauṣa, en el cuarto día de la quincena de luna creciente en la estrella de Maghā, al término de la noche de Brihaspativara (a las 5:30am del 1 de enero de 1937), ese muy querido asistente de Śrīmatī Vriṣabhānu Nandinī entró en los Pasatiempos eternos. ¡Oh, Dīna-nayana! Dondequiera que esté esa gran alma, ¡por favor, pronto, lleva allí a este servidor!

  • 10
    • hā-hā-kārair janānāṁ guru-charaṇa-juṣāṁ pūritābhūr nabhaś cha
    • yāto ’sau kutra viśvaṁ prabhupada-virahād dhanta śūnyāyitaṁ me
    • pādābje nitya-bhṛtyaḥ kṣaṇam api virahaṁ notsahe soḍhum atra
    • yatrāsau tatra śīghraṁ kṛpaṇa-nayana he nīyatāṁ kiṅkaro ’yam
    • hā-hā-kāraiḥ — con los gritos de “¡Hā hā!”; jananam — de la gente; guru — Guru; charaṇa — pie; juṣām — de los devotos; purita — lleno; abhūḥ — era; nabhaḥ — cielo; cha — y; yātaḥ — ido; asau — ese; kutra — donde; viśvam — universo; prabhupada — Prabhupada; virahat — en separación; hanta — alas; śūnyāyitam — parecen vacíos; yo — a mí; pada — pie; abje — en loto; nitya — eterno; bhṛtyaḥ — sirviente; kṣaṇam — momento; api — incluso; viraham — separación; na — no; utsahe — capaz; soḍhum — soportar; atra — aquí; yatra — donde sea; asau — ese; tatra — allí; śīghram — rápidamente; kṛpaṇa — pobre; nayana — ojo; hi — ¡oh!; nīyatām — tomar; kiṅkaraḥ — servidor; ayam — este.

    • La tierra entera y el cielo se llenaron con los llantos de angustia de la gente y de los discípulos dedicados al servicio de los pies de loto de Śrī Gurudev. ¿Adónde se ha ido ese Gran Amo? ¡Oh! Ahora el universo entero parece vacío, debido a que nos encontramos separados de Prabhupād. El sirviente de Gurudev no puede soportar ni siquiera un momento el estar separado de él. ¡Oh, Dīna-nayana! Dondequiera que esté esa gran alma, ¡por favor, pronto, lleva allí a este servidor!